Międzynarodowy Dzień Zapobiegania Przemocy Wobec Dzieci
Przemoc ma miejsce wtedy, gdy osoba silniejsza krzywdzi osobę słabszą, sprawia jej ból lub cierpienie. Jest to działanie intencjonalne (celowe). Celem nie musi być krzywdzenie dziecka, może być traktowana instrumentalnie jako środek osiągania celu, np. wychowawczego.
Dzieci doświadczają przemocy fizycznej: bicia, kopania, szarpania, oparzania, duszenia i trucia ze strony członków rodziny i/lub krzywdzenia emocjonalnego: odtrącania, zastraszania, izolowania, wyzyskiwania, braku reakcji emocjonalnej oraz zaniedbywania rozwoju umysłowego, opieki medycznej i nauki.
Prawo jasno zakazuje takich praktyk:
W każdym przypadku przemoc ma negatywny wpływ na zdrowie psychiczne dziecka i jego rozwój.
Jeśli wiemy lub podejrzewamy, że taka sytuacja miała miejsce, to mamy prawny obowiązek powiadomienia organów ścigania, inaczej grozi nam postępowanie karne. Czasami, aby lepiej pomóc dziecku, trzeba poinformować odpowiednie instytucje (sąd rodzinny, prokuraturę, policję), które sprawdzą, jaka pomoc dziecku jest najbardziej potrzebna.
Dziecko nigdy nie jest winne doświadczania przemocy. Nie ponosi odpowiedzialności za zachowania dorosłych. Dzieci również nie powinny być świadkami sytuacji przemocowych między dorosłymi.
Gdzie szukać pomocy:
116 111 Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży
800 12 00 02 Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia”
800 800 605 Infolinia dla dzieci, młodzieży, rodziców, nauczycieli i pedagogów
Przemoc ma miejsce wtedy, gdy osoba silniejsza krzywdzi osobę słabszą, sprawia jej ból lub cierpienie. Jest to działanie intencjonalne (celowe). Celem nie musi być krzywdzenie dziecka, może być traktowana instrumentalnie jako środek osiągania celu, np. wychowawczego.
Dzieci doświadczają przemocy fizycznej: bicia, kopania, szarpania, oparzania, duszenia i trucia ze strony członków rodziny i/lub krzywdzenia emocjonalnego: odtrącania, zastraszania, izolowania, wyzyskiwania, braku reakcji emocjonalnej oraz zaniedbywania rozwoju umysłowego, opieki medycznej i nauki.
Prawo jasno zakazuje takich praktyk:
- Konstytucja RP art. 40 zakaz stosowania kar cielesnych wobec wszystkich obywateli
- Kodeks Karny art. 156 naruszenie czynności narządu ciała i roztrój zdrowia, art. 207 fizyczne i psychiczne znęcanie się nad osobą najbliższą lub małoletnim, art. 217 naruszenie nietykalności fizycznej
- Kodeks rodzinny i opiekuńczy art. 96 osobom wykonującym władzę rodzicielską oraz sprawującym opiekę lub pieczę nad małoletnim zakazuje się stosowania kar cielesnych
W każdym przypadku przemoc ma negatywny wpływ na zdrowie psychiczne dziecka i jego rozwój.
Jeśli wiemy lub podejrzewamy, że taka sytuacja miała miejsce, to mamy prawny obowiązek powiadomienia organów ścigania, inaczej grozi nam postępowanie karne. Czasami, aby lepiej pomóc dziecku, trzeba poinformować odpowiednie instytucje (sąd rodzinny, prokuraturę, policję), które sprawdzą, jaka pomoc dziecku jest najbardziej potrzebna.
Dziecko nigdy nie jest winne doświadczania przemocy. Nie ponosi odpowiedzialności za zachowania dorosłych. Dzieci również nie powinny być świadkami sytuacji przemocowych między dorosłymi.
Gdzie szukać pomocy:
116 111 Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży
800 12 00 02 Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia”
800 800 605 Infolinia dla dzieci, młodzieży, rodziców, nauczycieli i pedagogów